Интерстелар

Sneaking past a black hole’s event horizon, scanning the hole’s singularity and retrieving gravity-mastering data is impossible. As for falling into a black hole and seeing tidal forces disintegrate your vessel without making you into spaghetti, then entering a region prepared by your future self only to re-emerge into normal space-time via wormhole… well, criticism seems superfluous. 

And, yet, this is a film worth watching…

(Alasdair Richmond)

Интерстелар на Кристофер Нолан е долг, исцрпувачки филм, направен по класичен холивудски СФ канон, предвидлив и накитен со патетични спилберговски орнаменти, но сепак – сериозно инспиративен. Впрочем, тука е вистинската сила на Нолан: размислувањата за филмот да те обземат дури откако добро ќе се отспиеш (барем така функционира кај мене). На кратко, филмот дава доволно простор и материјал за негова аскетска интепретација, при што би издвоил две одлични поенти, кои се генерираат околу две централни теми: самотијата и домостројот. При тоа, филмот нуди префинето стилизирана антиципација на дијалектиката помеѓу божествените енергии и созданието.

Исклучиво во „црната дупка“ на потполната самотија (откажување од таткото свој, мајката своја и т.н., т.е. од сите и од секого) е можно вистинското пронаоѓање на ближниот, т.е. превозмогнувањето на самотијата. Тогаш кога човек ќе престане да се плаши од самотијата и по силата на љубовта ќе се нурне во неа – тогаш успева да ја победи. Со самотијата се победува самотијата…

Read Full Post »

Работнички…

Поговорката дека курварлакот е „најстариот занает“ на светот сѐ уште не успева да ме убеди дека истиот е нормално да се третира како професија во денешна смисла на зборот. Замислете само: при крајот на напорниот работен ден ви се „присакува“ и убаво си одите до најблискиот пункт за добивање на „сексуални услуги“. На шалтерот ве пречекува насмеана „мадам“ и љубезно ве поздравува, на што вие на брзина отпоздравувате и нестрпливо прашувате кои оператори и услуги се достапни. Наместо тоа, исклештената мадам од шалтерот ви нуди флаер и почнува да ви раскажува за најновите новогодишни промоции и пакети, на што вие само отсутно климате со главата и цупкате со ногата под шалтерот во надеж дека презентацијата ќе трае што е можно пократко. После неколкуминутниот монолог на извежбаната госпоѓа, вие го земате флаерот, формално се заблагодарувате и велите дека него би сакале дома да го проучите, додека за овој пат би се задоволиле со некоја од постојаните услуги. Госпоѓата од шалтерот воздржано ви климнува со главата, при што не заборава да ви препорача да ја погледнете и нивната веб презентација, како и да обрнете особено внимание на новата опција „онлајн нарачки за дома“.

Read Full Post »

Животот во Црквата и животот во светот I

Да не се лажеме – како одминува времето секоја следна генерација ја доживува Црквата како сè подалечна и подалечна. Не зборувам дека жедта на човекот по Бога почнува да се губи – просто разликата на фрекфенциите помеѓу животот во светот и животот во Црквата сè повеќе и повеќе доаѓа до израз. Каде е проблемот? Дали е во современото европско општество – кое до таа мерка се отуѓило од „своите христијански корени“; или, пак, е во неспособноста на црковната институција да се приспособи на „современата динамика на живеење“? Сум ги среќавал и двете формули, па дури во некои моменти – се случувало по малку и да се соживеам со секоја од нив. Но мислам дека ниту едната ниту другата не предлагаат доволно објективно видување на нештата.

Да, современото општество се оддалечува од формите карактеристични за христијанството кои ни се познати од минатото. Сепак, самото тоа се изградува врз фундаментални христијански концепти – и човечката слобода, и човековите права, и рамноправноста, и толеранцијата – се лајт мотиви на христијанската етика. Затоа многу е тешко (и неправилно) тоа општество така „олако“ да се окарактеризира како „безбожничко“…

Read Full Post »